Elisabeth/Liz Agostini

De toeschouwer wordt tegelijkertijd beïnvloed door verleden en toekomst, vaak geholpen door de toegepaste materialen. De stroom van vormen op bijna gedematerialiseerd ogend, handgemaakt papier uit Nepal, op karton, doek of paneel, lijken vaak aangestuurd door een breekbaar beitelen, waarmee de kunstenaar inzichtelijk de innerlijke werelden beschrijft die zij heeft waargenomen of verhult met subtiele symboliek. Hier en daar, laten de contouren los onder een rauwe glinstering van kwartszand, die een derde dimensie suggereert.

Elisabeth Agostini destilleert sporen van ervaring als visuele vibraties van haar interacties met haar innerlijk, met haar omgeving en met de artistieke “gereedschappen” waarvan zij gebruik maakt. Vibraties die niet worden gevangen en geconcentreerd als een enkel voorval, maar eerder in een context van harmonieuze, waarneembare visualisatie worden gezet, die op zijn beurt slechts is opgebouwd op basis van - uiteindelijk het allesomvattende standpunt van de kunstenaar - persoonlijke ervaring.

Al eeuwen leren filosofen en religies ons dat niet alleen onze daden maar ook onze gedachten, emoties en visioenen hun uitwerking hebben op onze omgeving en zelfs op de gehele wereld. Verder is niets wat we ooit gedaan, gedacht of gevoeld hebben, verloren, maar liever - ergens in de kosmos – altijd aanwezig en terug te halen. Bovendien: wat wij zaaien, zullen wij vroeg of laat oogsten. Geen energie gaat ooit verloren.

C.G. Jung, Rupert Sheldrake, Vera F. Birkenbihl en vele anderen waren gedurende langere tijd bezig met inzichten uit studies van „Morfogenetische Velden“. Deze velden omvatten en verknopen de verschillende delen van het systeem, dat zij organiseren en er een ordening aan afdwingen. Een web van „Weten“ omvat onze aarde.

De grote psychoanalyticus C.G. Jung beschrijft het morfogenetisch veld als collectief geheugen of het collectief onbewuste:

“Geheugen is een opslag van gedachten. Het vormscheppend (concreet/figuratief) veld is natuurlijk een veld gemaakt uit opgeslagen gedachten of, simpel gezegd, een gedachtenveld. Deze velden zijn wetenschappelijk erkend en hun betekenis voor de soort is onomstreden. Ze kunnen niet worden verklaard in termen van stof maar andersom:

Om stof te verklaren grijpt men begrippen zoals „energie“ en „veld“ aan. Het gaat slechts om het raadselachtig proces van het tot vorm komen van kristallen, planten, dieren en mensen en zelfs menselijk gezelschap en cultuur. Zijn dit de gedachten van een universele geest?”

Het is bijna onmogelijk iets wat zo onbegrijpelijk is in gedachten of zelfs in spraak uit te leggen. Maar het begrip van een gedachtenveld komt dichtbij de voorstellingen die we wel kunnen begrijpen, want ons verstand is ook een van onze gedachten.

Op dezelfde wijze werkt Elisabeth Agostini in haar „morphic fields“ met haar emotioneel geheugen en probeert het onbegrijpelijke in schilderijen weer te geven.